Журналист Ойгул Кажанова «касбини ўзгартириб», Тиббиёт академияси (халқ тилида «янги ТошМИ») клиникасига кўнгилли санитарка бўлиб борди. Бир муддат коронавирус пандемиясига қарши курашаётган шифокорлар сафида бўлиб, қатор саргузаштларни бошдан кечирдики, улар билан ўртоқлашмасликнинг иложи йўқ. Роппа-роса ўн тўрт кун ишлаб, кутилмаган ҳолатларга дуч келган ҳамкасбимиз айни пайтда тегишли таҳлилларни топширган. Натижасидан кўнгли тўқ, уйига рухсат тегишини кутиб, «янги ТошМИ»да тоқатига тўзим сўраб ётибди. У билан телефон орқали боғландик.

Ойгул «тўлиб-тошиб» турган экан, бирдан «ёрилди»:

— Шу йилнинг 28 июлидан «янги ТошМИ»нинг 8-корпус, 6-қаватида санитарка бўлиб 14 кун ишладим. Телевизорда бонг урилганидек, бу ерда иш ҳақи ҳар куни нақд берилишига кўпам ишонмагандим. Тўғри чиқди. Мана, 14 кун ишлаб қўйдик, аммо ҳақимизни ҳалигача беришгани йўқ.

Бир бошдан айтсам, бу ерга икки нафар жияним билан келдик. Бизни Баҳодир ака деган бош шифокор ўринбосари қабул қилди, ўша куннинг ўзида форма кийдирилиб, ишга тушдик. Энг қизиғи, биздан на бирон ҳужжат сўрашди, на шартнома тузишди!.. Биз келган кунлари санитарка топа олмай юришган экан-да. «Келдингми? Давай, ишга!» қабилида қабул қилиндик, хуллас...

Билишимизча, бу даргоҳга четдан одам олинмасмиш. Кўнгиллилар орасида бегона ҳам йўқдек: ким кимнидир келини, ўғли, қизи... қисқаси, шунақа! Савол берсак, униси бунга ташлайди, буниси унга... Энг ёмони, бу ерда санитаркаларга энг паст табақа вакиллари сифатида қарашади. Ортиқча савол берсангиз, бақириб беришини айтманг. Мавҳумликда бир ҳафта ўтди. Лекин иш кетяпти. Бизни қабул қилган Баҳодир деган дўхтир билан умуман боғланиб бўлмади. Телефон қилсам ё кўтармайди, ёки «хизмат кўрсатиш доирасидан ташқарида». Охири SMS ёздим. Ҳартугул, алоқага чиқди. «Маошми? Сизларга пул нақд берилса керак, яна аниқлаштириб бераман», — деди.

Шу алфозда 13 кун ўтди...

Унгача шу ерда ишловчи неча бир ходимларга мурожаат қилдим. Ҳаммасининг ҳам жавоби битта: «Сўраб бераман...» Кимдан? Қачон? Яна мавҳумлик...

Қисқаси, «паст табақа вакили», яъни санитарка бўлиб ишлаш азобини ҳис қилдим. Рости, «касбимни ўзгартириб», санитарка бўлганимга, шу тариқа воқеликни ўз кўзим билан кўриб, мақола ёзишни ният қилганимга пушаймонлар бўлдим...

Мени ажаблантирган ҳолат, юқорида айтдим, бу ерда ишловчилар четдан одам олмай фақат ўзлари «айланиб ишлашар» экан. Ана томоша, ана кўргилик?! Ҳеч ким робот эмас, «айланиб ишлаш»га жисмоний куч қаерда? Бу фидойиликми? Қаёқда! Катта маошни бегона қилмасликнинг йўли, деб тушундим.

Ниҳоят, ишлаётганимизнинг 13-куни кечаси паспорт нусхасини сўрашди. Бердик. «Пул нақд бериладими?» десам, ўзимиз айтамиз, дейишди. Яна сирлилик...

Бугун (11 август!) эрталаб санитаркалар бошлиғининг телефон рақамини аранг топиб, қўнғироқ қилсам, «Сизлар қаердан кеп колдинглар?» дея ҳайрон қолсами?!

Суҳбатимиз якуни шу бўлдики, қачон молия вазирлиги пул берса, ўшанда бизни чақириб, ҳисоб-китоб қилар экан. «Шартнома-чи?» деб сўрасам, пул олгани келганингизда шартномага имзо қўяверасиз, дейди. Мана сизга масъул ходимнинг гапи...

Ҳозирги кунда (карантин сабаб) ишини йўқотганлар кўп. Бугун Ковид марказида нақд иш бор, пул бор. Бироқ «янги ТошМИ» мисолида айтсам, «четдан одам олинмайди». Ҳаммасини ўзлари уддалашяпти, гўё. Бизга ўхшаб «адашиб келиб қолганлар» билан на шарнома имзолашади, на ҳақини ўз вақтида беради, денг..

Соғлиқни сақлаш вазирлигининг Тошкент шаҳар бошқармаси «Ишонч телефони»га қўнғироқ қилмадимми? Неча марта қилдик? Ишламайди!

...Таассуротларимнинг бир шингили шу. Бу ердан рухсат тегиб, уйга кетсак, қолгани ҳақида гаплашармиз, насиб. Э, гап кўп, кўп...