2025 йил, 5 июн. Абу-Даби шаҳридаги «Ол Наҳаён» стадиони. БАА—Ўзбекистон учрашуви. Бутун Ўзбекистон бир лаҳзани – тарихда илк бор миллий жамоамиз Жаҳон чемпионатига йўлланмани қўлга киритишини кутмоқда...

12 ёшли Шоҳрухнинг хонасида Месси, Роналду, Ямал ва бошқа футболчиларнинг суратлари бор. Уларнинг энг тепасида эса Ўзбекистон терма жамоасининг расми.

У миллий жамоамизнинг ҳар бир ўйинини томоша қилади, ҳар бир голни футболчилар билан бирдек нишонлайди, мағлубиятларда эса кўзига ёш қалқийди.

Унда футболга қизиқиш 24 ёшли акаси Жаҳонгирдан ўтган. Биргаликда стадионларимизга тушиб, «Ўзбееекиииистооон!» дея ҳайқиришдан чарчамайди. Унинг ҳам, акасининг ҳам катта орзуси бор — Ватан жамоаси мундиалга йўл олганини кўриш.

БААдаги ҳал қилувчи ўйин арафасида улар авиачипта ва стадионга кириш чиптасини олиш учун пул жамғаришди. «БААга бориб стадионга кириш осон эмас, сарсон бўлманглар», деганлар ҳам бўлди. Улар эса қарорида қатъий туришди.

Ниҳоят, кутилган кунлар келиб, БАА йўл олинди. Аэропортда уларни бироз нохуш ҳолатлар қарши олди — турли баҳоналар билан бир неча соат ушлаб туришди. Саволлар, текширувлар, сунъий кечиктиришлар. Бироқ улар таслим бўлишни исташмади. «Нима мақсадда келдингиз?» деган саволга, Шоҳрух: «Ўзбекистонни қўллаб-қувватлашга келяпман. Байроғимизни кўтариш учун», деб инглиз тилида жавоб қайтарди.

Жаҳонгир укасига ғурур билан қаради. Бу сўзларда пок ният, Янги Ўзбекистон фарзандининг букилмас иродаси акс этганди.

Ўзбекистоннинг дипломатик хизматлари вазиятга аралашди. Консуллик ходимлари, ҳатто БААдаги маҳаллий ўзбеклар ҳам ёрдам қўлини чўзишди. Бу янги даврнинг белгиси эди. Энди ўзбек паспорти эгалари дунё аэропортлари терминалларида ёлғиз қолиб кетишмайди.

Ниҳоят, улар турли тўсиқларни енгиб, стадионга киришди. Бугун бу ерда тарихнинг янги саҳифаси ёзилиши мумкин. Шоҳрух қўлида байроғимиз билан жамоамизнинг чиқишини интизорлик билан кутмоқда...

Келажакка ишонч

Унинг ўзи ҳам футбол билан жиддий шуғулланади. Тошкентдаги «Одил Жуниор» футбол мактабида тарбияланади. Бугун мамлакатимизда футболимиз ривожи учун нималар қилинганини у яхши билади. Хусусий футбол мактаблари, болалар ва ўсмирлар академиялари, мураббийларни тайёрлаш, 2030 йилгача мўлжалланган стратегия, селекция жараёнларининг яхшиланаётгани — барчаси натижа бермоқда. Элдор, Абдуқодир сингари акалари Европанинг гранд жамоаларида тўп суришмоқда. Бугун уларни дунё танийди.

Яқиндагина Осиё чемпионатида зафар қучган 17 ёшгача бўлган футболчиларнинг аксарияти ўзи ўқиётган футбол мактабида тарбияланишади. Уларни яхши танийди. Акаларининг Осиё чемпионати финалидаги тарихий ғалабаси — ҳакам мезбонларга қанча ёрдам беришга ҳаракат қилмасин, майдонда 9 киши қолиб ҳам чемпион бўлиб қайтишгани унинг келажакка бўлган ишончини яна ҳам ошириб юборди.

Шоҳрухнинг ўзи ҳам шундай поғоналардан ўтиб, келажакда Ўзбекистон номини дунёга танитадиган футболчи бўлишни истайди. Ва бугун асосий терма жамоамиз Жаҳон чемпионатига йўл олишига қаттиқ ишонади...

Бир пайтлар мураббийлар алмашарди, футболчилар янгиланарди, аммо футболимиз ўзгармасди, ўз-ўзидан натижа ҳам бўлмасди. Энди футболимизнинг ўзи ўзгармоқда. Спортчиларимизда характер, фидойилик ва профессионализм пайдо бўлди. Бу характер, ана шу трибунада Ватани жамоасини қўллаб турган болакайларнинг ишончи ва умиди билан тўйинган.

Босиқ ва хотиржаммиз

Негадир БААга қарши муҳим ўйин олдидан анча хотиржаммиз. Қандайдир сунъий тўсиқлар, босимларга қарамай, бугун ғалаба қозонадигандекмиз. Кузатилган воқеалар — аэропортда ушлаб туришлар, текширувлар, айрим мухлис ва журналистларнинг қайтариб юборилиши — кўпроқ биздан қўрқишаётгандек тасаввур уйғотмоқда.

Жамоамиздан, мухлисларимиздан чўчишяптими, демак биздан кўра уларнинг ўзларида босим катта. Энди бу устунликни футболчиларимиз натижада акс эттиришлари қолди. Биз уларнинг юртида, уларнинг кўз ўнгида, уларнинг жамоасини мағлуб этиб, Жаҳон чемпионатига чиққанимизни нишонлашимиз зўр мессеж бўларди. Худди 17 ёшли ўсмирларимизнинг жасорати каби.

Шунга ўхшаш вазият 2012 йилда ҳам содир бўлганди. Ўзбекистон - БАА олимпия терма жамоалари ўртасидаги ўйин Олимпиадага чиқиш учун ҳал қилувчи баҳс эди. Фақат унда биз мезбон эдик. БААдан бир нечта самолёт мухлис ва раҳбарлар келган, Тошкентдаги ЖАР стадионининг бир қисмини тўлдиришган эди. Бизнинг араблардан фарқимиз — уларнинг келиб-кетишига тўсқинлик бўлмаганди. Биз бағрикенг халқмиз.

Учрашувда Ўзбекистон икки гол уриб ҳисобда олдинга чиқиб олган, бироқ иккинчи таймда БАА учта гол уриб, кўз ўнгимизда Олимпиада йўлланмасини нишонлашган эди.

Насиб этса, бугун биз байрам қиламиз!