Shahardan qaytishda bozorga kirdik. Jo‘ralarim arzonroq fleshka axtarib, men olma olgani. Ikkita odam yonma-yon zo‘rg‘a yuradigan yo‘lakning har ikki cheti meva-chevaga to‘la edi. Olma narxlarini so‘rab u yoqdan-bu yoqqa, bu yoqdan-u yoqqa o‘tdim. Yo‘lakning narigi chekkasida chamasi ellikka kirgan bir ayol sovuqdan qaltirab o‘tirardi

Nazarimda surbetlik sindromi avj olib ketayotgandek. Yaqin bir yil ichida internet, ijtimoiy tarmoqlar orqali qanchadan-qancha voqealarni muhokama qilmadik. Hatto bu muhokamalar OAV vositalari orqali katta-katta maqolalarning yozilishiga ham sabab bo‘ldi. Ba’zi muammolarga bir qadar yechim ham topilgandek. Ammo...

Bir kuni oshga bordik. O‘tirib olgach, davradagilar bilan so‘rashdik. Tanish shoir ham o‘tirgan ekan. Shundoq ro‘paramda-yu, meni ko‘rmaganga olayapti, yon tomonimga qarayapti.