Ватан танланмайди. Қаерда туғилиш, Ватан қилиш — Аллоҳнинг сизга инъоми. Ватан севгиси ҳам ўлчанмайди. Унинг ками ёки ортиғи, тури ва даражаси бўлмайди. Ватанни севиш — инсоннинг фитратидаги туйғу. Уни ҳеч ким тортиб ололмайди.

Одамлар нега ўйнашади буни? Сабаби оддий, инсонлар ҳамиша эртанги кунга умид билан, ниманидур кутиб яшайди. Ҳаётимизнинг маъноси ҳам шунда. «Грин кард» ўйнаб қўйиб Россияга кетади, қор кураётганида хаёлига Флоридада, Маями Бичда Тони Монтанани кўйлагидан кийиб олиб, кабриолетда юргани келади. Бу унга умид беради.

Бу сафар деярли тонгача ухлай олмадим, одатда жудаям катта қувонч ёки қайғудан олдин шунақа ҳолат рўй беради менда. Аввалига бу ҳолатимни тушунмадим. Лекин кейин англадим.

Дарвозадан киришингиз билан кўзингиз қатор саф тортиб турган ҳарбий техникаларга тушади. Ичкарида эса чап томонда столларга қўйилган замонавий қурол-яроғлар, ўнг томонда ҳарбий либослар кўргазмаси ҳамда аскарлар ошхонасида тайёрланадиган озиқ-овқат маҳсулотлари.

Ватан байроғини пайпоқ сифатида кийиш мумкин, дегувчиларга жавобим шу: Ватан Онамиз экан, демак, Ватан байроғи Онамиз рўмоли сингари азиздир. Биз – ўзбеклар оналаримиз рўмолини ҳеч қачон оёқларимиз остига ташламаймиз. Балки кўзларимизга суртиб, бошимиз қадар баланд тутиб юрамиз.