Vatan tanlanmaydi. Qayerda tug‘ilish, Vatan qilish — Allohning sizga in’omi. Vatan sevgisi ham o‘lchanmaydi. Uning kami yoki ortig‘i, turi va darajasi bo‘lmaydi. Vatanni sevish — insonning fitratidagi tuyg‘u. Uni hech kim tortib ololmaydi.

Odamlar nega o‘ynashadi buni? Sababi oddiy, insonlar hamisha ertangi kunga umid bilan, nimanidur kutib yashaydi. Hayotimizning ma’nosi ham shunda. «Grin kard» o‘ynab qo‘yib Rossiyaga ketadi, qor kurayotganida xayoliga Floridada, Mayami Bichda Toni Montanani ko‘ylagidan kiyib olib, kabrioletda yurgani keladi. Bu unga umid beradi.

Bu safar deyarli tongacha uxlay olmadim, odatda judayam katta quvonch yoki qayg‘udan oldin shunaqa holat ro‘y beradi menda. Avvaliga bu holatimni tushunmadim. Lekin keyin angladim.

Darvozadan kirishingiz bilan ko‘zingiz qator saf tortib turgan harbiy texnikalarga tushadi. Ichkarida esa chap tomonda stollarga qo‘yilgan zamonaviy qurol-yarog‘lar, o‘ng tomonda harbiy liboslar ko‘rgazmasi hamda askarlar oshxonasida tayyorlanadigan oziq-ovqat mahsulotlari.

Vatan bayrog‘ini paypoq sifatida kiyish mumkin, deguvchilarga javobim shu: Vatan Onamiz ekan, demak, Vatan bayrog‘i Onamiz ro‘moli singari azizdir. Biz – o‘zbeklar onalarimiz ro‘molini hech qachon oyoqlarimiz ostiga tashlamaymiz. Balki ko‘zlarimizga surtib, boshimiz qadar baland tutib yuramiz.