Термизда ўтаётган Халқаро бахшичилик санъати фестивалида Андижон вилояти учун ажратилган майдон меҳмонлар билан гавжум. Бири-бирига ўхшамайдиган дастурлар кишини ўзига жалб қилади. Айниқса, «Андижон полкаси» янграганида тумонот одам рақсга тушишни бошлаб юборади.

— Бахшичилик фестивалини Термизда ўтказилаётгани бизга катта завқ-шавқ бағишлади, — дейди Қумқўрғондан келган Доно Обидова. — Турли вилоятларнинг урф-одат, анъана ва санъати билан яқиндан танишиш имкониятига эга бўляпмиз. Айниқса андижонликлар яратган декорация ишлари, қўшиқчилар, созандаларнинг чиқишлари ўзгача.

— «Андижон полка» куйи, «Анжанчасига» қўшиқларини эшитганда бошқача бўлиб кетаман, — дея суҳбатга қўшилди мезбон шаҳар вакили Иброҳим Сафаров. — Чунки, меҳмондўст Андижон вилоятида кўп бўлганман. Самимий, меҳнаткаш, бир сўзли чапани инсонларнинг феъл-атворлари шу куйда мужассам эканлигини ҳис этаман.

«Чўнтак» чойхонаси эса андижонлик машҳур ошпазлар томонидан дамланган девзира гуручидан ош ва хушбўй кўк чойи билан машҳур. Бу жой ҳам шинавандалари билан гавжум.