Bir umr xorijda yashab o‘zbek tilini unutganlar ko‘pchilikni tashkil etmaydi, bizningcha. Sababi xorijda inson o‘z ona tilida gapirish orqali yurt sog‘inchi hovurini bosib turadi. Biz bugun hikoya qilmoqchi bo‘lganimiz o‘zbek bo‘la turib shu yurtda o‘z tilini unutganlar haqida ham emas. O‘zga millat vakillarining ona tilimizda gapirayotgani esa ularning shu elga, shu yurtga hurmatini anglatadi. Demak, bugun biz ona tilimizga o‘zga millat vakillarining qanday munosabatda ekanliklariga to‘xtalib o‘tmoqchimiz.

Tigran, Muhammad al-Xorazmiy nomidagi Toshkent axborot texnologiyalari universiteti talabasi:

– Assalomu alaykum, men o‘zbek tilini bolaligimdan bilaman. Maktabdagi o‘rtoqlarim, mahalladagi do‘stlarim ham o‘zbek millatiga mansub bolalar edi. Balki shuning uchun o‘zbek tilida bemalol gapira olarman, hatto she’r ham bilaman:

Kim darg‘azab, kim hayron,

Chiqib keldilar qator,

Dante, Shiller va Bayron,

Firdavsiy, Bal’zak, Tagor.

Kamila KLEVAN, «Aloqaloyiha» DUK xodimi:

– Sinfimizdagi o‘quvchilarning ko‘pi o‘zbek edi, balki shuning uchun o‘zbek tilini o‘rganishga qiynalmagandirman. Bu tilni bilishim davlat xizmatlariga biror yumush bilan borganimda qo‘l keladi. Masalan, banklarda ko‘pchilik rus tilini bilmaydi, ularning rus tilida gaplashishga qiynalayotganini ko‘rib men o‘zbek tilida murojaat qilaman. Va bu holat ularni ham ajablantiradi, ham quvontiradi. Men o‘ylaymanki, O‘zbekistonda yashayotgan har bir millat vakili shu yurtning tilini o‘rgansa foydadan holi bo‘lmaydi. Abdulla Oripovning «Tilla baliqcha» she’rini aytib bermoqchiman:

Tuxumdan chiqdi-yu, keltirib uni
Shu loyqa hovuzcha tomon otdilar.
Tashlandiq ushoq yeb o‘tadi kuni,
Xoru xas, xazonlar ustin yoptilar.

Dunyoda ko‘rgani shu tor hovuzcha
Va mudroq tollarning achchiq xazoni.
Menga alam qilar, tilla baliqcha
Bir ko‘lmak hovuz deb bilar dunyoni…

German STIMBAN, «Elektron hukumat loyihalarini boshqarish markazi» davlat muassasasi bo‘lim boshlig‘i:

– Mahallada katta bo‘lganman. Mahallamizda har xil millat vakillari yashaydi. O‘rtoqlarimning ko‘pchiligi o‘zbek. Biror yumush bilan korxona, tashkilotlarga borganimda o‘zbekcha gapiraman, ular xursand bo‘lib ketishadi. Hatto bozorlarda savdo qilayotganimda sotuvchilar o‘zbekcha gapirayotganimdan quvonganidan narxni tushirib ham berishadi. O‘zbekcha qo‘shiqlarni ham eshitib turaman. Masalan «Bolalar» guruhining «Kerak emas sening shahlo ko‘zlaring», deb boshlanadigan qo‘shig‘ini yaxshi ko‘rib tinglayman. Yoki kayfiyatga qarab G‘iyos Boytoyevni, qaysidir holatda Zulayho Boyxonovani eshitaman. O‘zbek kinolaridan «Shum bola»ning o‘zbek tilidagisini tomosha qilishni yoqtiraman. Men barchani «Ona tili» bayrami bilan tabriklayman:

Seni desam yuragimda

ochilar gullar,

Yomg‘ir bo‘lib samolardan

sochilar gullar,

Sahrolardan, daryolardan

sochilar gullar,

Yuragimning gulisan sen,

gullagan Vatan!

Biz ularga ishlarida omad tilab xayrlasharkanmiz, Tigran, German Stimban, Kamila Klevanlar ko‘payishini chin dildan istadik. Atoqli shoirimiz Erkin Vohidov ham aynan shunday xitob qilgan bo‘lar edi, xuddi bir payt aytganidek:   

Termulaman Ilza xonimga,            

Ko‘zlarimga ishonmay hayron.

Amriqolik xushro‘y olima

So‘zlar edi o‘zbekcha ravon…

Keling, sizni ona yurt uchun,

Fidolar bir tinglab quvonsin.

Bu quvonchdan lekin bir umr

Judolar ham quvonsin, yonsin…

O‘z elati mehridan dilin,

Yot tutganlar sizni eshitsin.

O‘z yurtida o‘z ona tilin,

Unutganlar sizni eshitsin.