Сурхон давлат қўриқхонаси аввало ажойиб табиати билан мафтун этади. Бу ерда Швейцариядан қолишмайдиган манзара бор. Яна 40 минг йиллик неандерталлар манзилгоҳи ҳам айнан шу ерда жойлашган. Унинг осмонида болтаютар, қирғий ва бургутлар учиб юради, тоғларида эса бўри, тулки, силовсин каби йиртқичлари бор. Сурхоннинг энг фахрланарли жиҳати эса бу шубҳасиз – морхўрлардир.

Қўриқхоналарнинг вазифаси ва табиат хилма-хиллигини сақлашдаги аҳамияти бугунги кунда ҳеч ким учун янгилик эмас. Қўриқхона – табиатдаги мувозанатни лоақал ҳозирги даражада сақлаб қолиш учун инсон томонидан содир этилаётган салмоқли уриниш десак асло муболаға бўлмайди

Сурхон қўриқхонаси «Қизил китоб»га киритилган ёввойи тоғ эчкиси – морхўр билан машҳур. Экология, атроф муҳитни муҳофаза қилиш ва иқлим ўзгариши вазирлиги томонидан ташкил этилаётган сафарга отланганда айнан морхўрни кўришни ният қилгандик. Икки кунлик машаққатнинг мукофоти ўлароқ шу ниятимизга етдик.