«Сарпокийди»дан «куёвсалом»гача: фақат куёвни айбламанг!
Бизга тўйларни камхарж ва дабдабасиз ўтказишни хоҳлайдиган, юкни ўз елкасига оладиган йигитлар билан бирга, тўйларнинг худди мана шундай ўтишига тайёр жамият ҳам керак.
куёвчак: «Сочимдан кўп сарполарим…»
Аслида биз танқид остига олаётган, маломат қилаётган бу хунук одат — куёвчаклик бирданига ёки ўз-ўзидан пайдо бўлиб қолгани йўқ. Йиллар оша уни ўзимиз «сайқалладик», кўпиртириб-тошириб, меъёридан ошириб алал-оқибат аянчли ўта хунук ҳолатга олиб келдик.
«куёвчак» туркумидан. Ўн саккизинчи баҳорни кўрмаган қиз
Хайрлашдик. Негадир кўз ўнгимдан юзлари заъфарон, дарддан толиқиб қолган қизнинг маъюс чеҳраси намоён бўлди. Шу дамда қизгинанинг опаси турмушга чиқаётган куёвчакдан ҳам нафратландим.
