Мана, Янги йил ҳам кириб келди. Бу кунларга етганлар бор, етмаганлар қаторимиздан кетди...

Уй таъмиридан сўнг чиқиндига қўшиб янги қандил солинган қутини ҳам ташлаб юборибман. Уйга келгач, хатоимни тушундим ва дарҳол орқага қайтдим.

Адабиётнинг мақсади инсонийликдан сабоқ бериш. Инсонпарварлик одамларга ҳамдардлик, уларни қандай бўлса, шундай қабул қилишни англатади. Шунинг учун кўплаб асарларда ушбу фазилатларга алоҳида урғу берилади. Рус адабиётида қадрли асарларга айланган баъзи қаҳрамонлар ҳаётига назар ташласак.

Ижтимоий тармоқлар орқали икки хил воқеанинг гувоҳи бўлдим. Қизини ўз дўстининг ўғлига узатган отанинг ҳикояси...

Лондонда кечган ажойиб кунларнинг бирида Эркин ака телефон қилиб қолди. «Бунёд, ҳужжат билан боғлиқ ишлар бор, вақтинг бўлса бирга бориб келайлик», деди. Дам олиш куни эди, рози бўлдим, шу баҳона Лондоннинг хали кўрмаган жойларини ҳам кўриш иштиёқида бирга йўлга чиқдик.

Доҳа (Қатар)даги енгил атлетика бўйича жаҳон чемпионатининг 5000 метрга югуриш саралаш беллашувларида Гвинея-Бисау шарафини ҳимоя қилаётган Браима Сункар Дабо арубалик рақиб спортчи — мазаси қочиб қолган Жонатан Басбига финишгача етиб олишда ёрдам кўрсатди.

Яқинда телевидение орқали кўрсатилаётган бир вилоятнинг сайёр қабулида мурожаатларнинг ичидаги ажабтовури диққатимни тортди. Тўрт нафар фарзанди бор аёл бир пайтлар оналикдан маҳрум қилинган экан.

Мен болалигимда гувоҳ бўлган воқеадаги кучук болаларини шафқатсизларча тириклайин кўмиб ташлаган «тоға»нинг ҳаётида ундан ҳам ёмон фожеа содир бўлди. Ҳеч қанча ўтмай турмуш ўртоғи ўз жонига қасд қилди, қаровсиз қолган икки гўдаги бирин-кетин касалликдан вафот этди. Улар бир инсоннинг шафқатсизлиги қурбони бўлди. Кучукболаларни осонгина кўмиб ташлаган жоҳил одам хотинига, фарзандларига ҳам меҳр беролмади...