«У Маяковскийни шунчалик ёмон кўриб қолдики, уйидаги барча китобларини йиртиб ташлади. Бироқ уни масхаралаш учун шеърларини барибир ўқирди», деб ёзади В.Шкловский.

Унинг биринчи шеърий тўплами 1971 йилда «Инсон юраги» номи билан чоп этилган.

Шоирнинг икки йил Қирғаликдаги, ўн тўрт йил Ёркентдаги ҳаёти шу тарика турли қизиқарли воқеаларга бой бўлди. У она юртидан шоир ва савдогар сифатида шарқий Туркистонга келган бўлса, Ёркентда Европага ҳам танилган табиб сифатида довруқ қозонди.

Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси аъзоси, истеъдодли шоир Мансур Жумаев вафот этди.

Муқимий мадраса мударриси сифатида ҳужрада яшар экан, мадраса пешвоси Соҳибзода Ҳазратнинг ёрдамини айтмаса, қийин ҳаёт кечирган. Унинг ҳужрадаги бор-йўқ бисоти оддий бир намат, бир шолча, ўғли Акбар учун бир сидра кўрпа-ёстиқ, кўза, қумғон, декча ва чойнак-пиёладан иборат эди.

Шаҳрихоннинг «Найнаво» қишлоғида бир шоир йигит бор.

Зиндонда кун санаб ётган ўғрибошига амирнинг вакиллари бир шарт қўйишди. Бу шарт ниҳоятда қўрқинчли эди.

Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси аъзоси, шоир ва таржимон Борис Пак вафот этди.

Ўзбекистон халқ шоири Усмон Азим жудоликка учради.

Ёзувчилар уюшмасида Ўзбекистон халқ шоири Усмон Азимнинг кўп жилдли «Танланган асарлар»и тақдимоти бўлиб ўтди.