Қутбиддиновга овчи ошнаси иккита тустовуқ инъом қилди. Тустовуқлар тозаланиб, тузланаётганда Қутбиддиновнинг феъли айниди, яъни биронта шинаванда улфат билан бирпас дилкашлик қилғуси келди.

Ногоҳ янграган телефон қўнғироғи автобусда кетаётган жувонни ҳушёр торттирди. У шошганча тиззаси устига қўйган сумкасини очиб, қўл телефонини оларкан, атрофдагиларнинг диққатини ўзига қаратгани учун хижолатдан ийманган юзини ойнага бура туриб, телефонга бир кўз югуртирди-да, илкас уни қулоғига тутди.

Улар жуда қаттиқ жанжаллашиб қолишди. Хотин тугунини тугиб, боласини опичлаб, ота уйига жўнади. Эр бир оғиз «қол» демади. Маҳаллаларига кираверишда, дугонасини учратиб қолди.

Эри бошқа жувонга илакишиб кетиб қолгач, бу аёл қайнона-қайнотаси, қайноға-қайинопалари билан бир ҳовлида яшайверди, ичидан ўтганини билдирмасдан, уларга астойдил хизмат қилаверди.

У ишдан қайтишда уч нафар фарзандига гоҳ уч дона банан, гоҳ уч дона шоколад харид қилади. Кўпроқ банан, албатта. Бундан болалар бениҳоя хурсанд бўлиб, бананни олишлари билан уйни бошларига кўтаришади.

Шу куни уйга хомуш қайтдим. Ишдан чарчамаганману, аммо, бўлиб ўтган воқеа бутун танамни эзарди. Ҳарчанд уриниб, хотирамнинг энг кичик «сим»ларигача титкиламай, ўқитувчимнинг исми шарифини эслолмадим. Хотирам 70 ёшдан ошган ўқитувчимдек ҳам эмаслигидан бироз асабийлашдим ҳам... 

Турк ёзувчиси Азиз Несиннинг шу номли ҳикоясининг ўзбек тилига таржимаси xabar.uz ўқувчилари ҳукмига ҳавола қилинмоқда. Ёқимли мутолаа.

У – машҳур рус ёзувчиси, жаҳон адабиётининг умум тан олган классик адиби. Мутахассислиги бўйича шифокор. Император академиясининг оғзаки ва ёзма нафис адабиёт бўйича фахрий академиги. Дунё миқёсида машҳур драматурглардан бири.

Юзларини бурама-бурама кексалик ажинлари қоплаб олган, ияги олдинга бўртиб чиққан бу одамнинг дўнқи пешонаси ва картошкадек бурни орасидаги кўзлари худди қисилиб қолгандек.

Ноилож қолган савдогар ичида «халқнинг айтганича бор экан, сен жуда қаттиққўл бўлибсан «ўрис куёв» деб қўйди.